Tulipmania ya da Tulip-Coin (Lale-Coin)2 – Lale’nin Hikayesi

Özdenbekir KARAKAŞ /

Bu çalışma, CHARLES MACKAY’in “MEMOIRS OF EXTRAORDINARY POPULAR DELUSIONS AND THE Madness of Crowds” adlı eserinin THE TULIPOMANIA adlı kısmından derlenmiştir. Eser 1852 Londra da yayınlanmıştır.

1637 yılından bir katalogda görülen ve “Viceroy” olarak da bilinen lale. Boyutuna göre değişmekle beraber soğanı 3000 ila 4200 Hollanda Florini arasındadır. O devirde yetenekli bir zenaatkar yılda 300 florin kazanmaktaydı.

Hollanda da lale çılgınlığı

Quis furor, ô cives!— Lucan

Bizim anlatacağımız bitki olan lale, -söylendiğine göre türban anlamına gelen Türkçe bir kelimeden gelmektedir- on altıncı yüzyılın ortalarında Batı Avrupa’ya girmiştir. Laleye Avrupa da hak ettiği üne kavuşturduğunu iddia eden Conrad Gesner -kısa bir süre sonra dünyada yaratacağı kargaşanın pek az hayalini kurarak- onu ilk kez 1559 yılında, Augsburg’daki bir bahçede gördüğünü söylemektedir.

Bilgin, Araştırmacı ve Danışman Herwart, nadir egzotik koleksiyonuyla zamanında çok ünlü biridir. Lale soğanları bu beyefendiye, çiçeğin uzun zamandır gözde olduğu Konstantinopolis’teki bir arkadaş tarafından gönderilmişti. Bu dönemden sonraki on ya da on bir yıl içinde, özellikle Hollanda ve Almanya’da laleler zenginler tarafından çok aranır olmuştu.

Amsterdam’daki zenginler soğanları doğrudan Konstantinopolis’ten alıyor ve onlar için en abartılı fiyatları ödüyorlardı.

İngiltere’de ekilen ilk kökler 1600’de Viyana’dan getirilmişti. Lale soğanlarının toplanması ve onun saygınlık sembolü olması1634 yılına kadar itibarının her yıl artmasına sebep olmuştu, ta ki herhangi bir bahtsız adam için kötü bir zevkin kanıtı sayılana kadar. Pompeius de Angelis ve “De Constantia” incelemesinin yazarı ünlü Leyden’li Lipsius da dâhil olmak üzere birçok bilgin ve seçkin kişi laleye tutkuyla düşkündü. Onlara sahip olma hırsı kısa sürede toplumun orta sınıflarını yakaladı ve tüccarlar ve dükkân sahipleri, orta düzeyde olsalar bile, bu çiçeklerin nadirliği ve onlar için ödedikleri akıl almaz fiyatlar konusunda birbirleriyle rekabet etmeye başladılar.

Harlaem’deki bir tüccarın, tek bir kök için servetinin yarısını ödediği, onu tekrar kârla satma planıyla değil, tanıdığının hayranlığı için kendi koleksiyonunda tuttuğu biliniyordu.

Hollandalılar gibi bu kadar ihtiyatlı bir halkın gözünde bu çiçeği bu kadar değerli kılmış olması için, bu çiçeğin büyük bir erdemi olması gerektiği varsayılabilir; ama gülün ne güzelliğine ne de kokusuna sahiptir. Şair Abraham Cowley da dönemindeki bu lale çılgınlığına anlam verememiş olacak ki şöyle anlatıyor laleyi; “ ‘tatlı, bezelye’nin güzelliği pek yoktur; ne de o kadar kalıcı.” Aşağıdaki mısralarda çok şiirsel olmasa da, bir şairin tanımıdır.

“The tulip next appeared, all over gay,
But wanton, full of pride, and full of play;
The world can’t shew a dye but here has place;
Nay, by new mixtures, she can change her face;
Purple and gold are both beneath her care,
The richest needlework she loves to wear;
Her only study is to please the eye,
And to outshine the rest in finery.”

“Sonra lale ortaya çıktı, baştan aşağı gey,
Ama ahlaksız, gururlu ve oyun dolu;
Dünya bir boya gösteremez ama burada yer var;
Hayır, yeni karışımlarla yüzünü değiştirebilir;
Mor ve altın onun bakımı altında,
Giymeyi sevdiği en zengin iğne oyaları;
Tek çalışması gözü memnun etmek,
Ve şıklıkta diğerlerini gölgede bırakmak için.”

Abraham COWLEY

Beckmann, Buluşların Tarihinde, onu Cowley’in şiirinden daha aslına uygun ve düzyazı olarak daha hoş boyar. “Lale gibi, tesadüfen, zayıflıktan veya hastalıktan bu kadar çok çeşit alan çok az bitki vardır. Ekilmediğinde ve doğal haliyle neredeyse tek renklidir, geniş yaprakları vardır ve olağanüstü uzun bir sapı vardır. Yetiştirme yoluyla zayıflatıldığında, çiçekçinin gözünde daha hoş hale gelir. Yapraklar daha sonra daha soluk, daha küçük ve ton olarak daha çeşitlidir ve yapraklar daha yumuşak bir yeşil renk alır. Böylece bu kültür şaheseri, ne kadar güzel olursa, o kadar zayıflar ki, en büyük beceri ve en dikkatli dikkatle, zar zor nakledilebilir, hatta hayatta tutulabilir.”

Bir anne genellikle hasta ve sürekli hasta olan çocuğunu daha sağlıklı olan çocuğundan daha çok sevdiğinden, pek çok insan, kendilerine büyük sıkıntı veren şeylere duyarsız bir şekilde bağlanırlar. Bu kırılgan çiçeklere verilen hak edilmemiş övgüleri de aynı ilkeye göre açıklamalıyız.

1634’te Hollandalılar arasında onlara sahip olma hırsı o kadar büyüktü ki, ülkenin sıradan endüstrisi ihmal edildi ve nüfus, en düşük halk tabakalarında bile, lale ticaretine başladı. Çılgınlık arttıkça fiyatlar da arttı, 1635 yılında birçok kişinin kırk kök satın almak için 100.000 florinlik bir servet yatırdığı biliniyordu.

Daha sonra onları ağırlıkları kadar, bir taneden daha az bir ağırlık olan perit cinsinden satmak gerekli hale geldi. (Parasal kitleler olarak da bilinen darphane kitleleri, 17 Temmuz 1649 tarihli, İngiltere’nin paralarına ve madeni paralarına dokunan bir Kanun başlıklı Parlamento Yasası ile yasallaştırıldı. Bir tane 20 akar, bir akar 24 damla, bir tane 20 perit, bir perit 24 boşluktur.)

Amiral Liefken adlı türün 400 perit ağırlığındaki bir lalesi 4400 florin değerindeydi;
446 perit ağırlığındaki bir Amiral Van der Eyck adlı tür 1260 florin değerindeydi;
106 peritlik bir Childer 1615 florin değerindeydi;
400 bir Valiperits, 3000 florin ve hepsinden daha değerlisi,
200 perit ağırlığında bir Semper Augustus, 5500 florinde çok ucuz olduğu düşünülüyordu.

İkincisi çok rağbet gördü ve daha düşük bir soğan bile 2000 florinlik bir fiyatı görebiliyordu. Bir zamanlar, 1636’nın başlarında, tüm Hollanda’da bu tanımın yalnızca iki kökü olduğu ve bunların en iyilerinin olmadığı anlatılır. Biri Amsterdam’da, diğeri Harlaem’de bir bayinin elindeydi. Spekülatörler onları elde etmek için o kadar mücadele ve rekabet ediyordu ki, bir kişi Harlaem lalesi için on iki dönümlük inşaat arazisini basit bir ücretle teklif etti. Amsterdam’ınki 4600 florin, yeni bir araba, iki gri at ve tam bir koşum takımı karşılığında satın alındı.

O günün çalışkan bir yazarı olan Hunting, lale çılgınlığı üzerine bin sayfalık bir folyo cilt yazdı. Burada bir lale soğanı için verilenlerin listesini görebilirsiniz. Bu listedeki tutarın tamamı bir lale soğanı verilmiş olanların listesidir; (f: florin)

İki son buğday 448f
Dört son çavdar 558f
Dört şişman öküz 480f
Sekiz şişman domuz 240f
On iki şişman koyun 120f
İki domuz kafalı şarap 70f
Dört ton bira 32f
İki ton tereyağı 192f
Bin libre. peynir 120f
Tam bir yatak 100f
Bir takım elbise 80f
Gümüş bir bardak 60f
Toplam ödenen 2500f

Hollanda’da bulunmayan ve bu çılgınlık doruk noktasına ulaştığında geri dönme şansı olan insanlar, bazen cehaletleri nedeniyle garip ikilemlere sürüklendiler. Blainville’in Seyahatleri‘nde anlatılan türden eğlenceli bir örnek var; Nadir laleleriyle övünen zengin bir tüccar, bir keresinde Levant’tan çok değerli bir mal sevkiyatı aldı. Bu değerli malın geldiği bilgisi, kendisine liman antrepolarında çalışan bir denizci tarafından getirildi. Tüccar, haberinden dolayı onu ödüllendirmek için cömertçe kahvaltı da yemesi için ona güzel bir kırmızı ringa balığı hediye etti. Görünüşe göre denizcinin soğanlara karşı büyük bir düşkünlüğü vardı ve bu liberal tüccarın tezgâhında soğana çok benzeyen bir soğanı görünce ve onun ipekler ve kadifeler arasındaki yerinin hiç kuşkusuz çok farklı olduğunu düşünerek kurnazca davrandı. Denizci ödülü olan ringa balığı aldıktan sonra bu soğanı bir fırsat olarak görüp onu yemek keyfi için cebine attı. Ödülünü aldı ve kahvaltısını yapmak için rıhtıma gitti. Tüccar, üç bin florin ya da yaklaşık 280l sterlin değerindeki değerli Semper Augustus’unu ortada olmayınca bu duruma pek de sessiz kalmadı. Tüm kuruluş anında bir kargaşaya kapıldı; değerli soğan için her yerde arama yapıldı, ancak bulunamadı. Tüccarın iç sıkıntısı büyüktü. Arama yenilendi, ancak yine başarı sağlanamadı. Sonunda biri denizciyi düşündü.

Mutsuz tüccar, son bir umutla sokağa fırladı. Alarma geçen ev halkı onu takip etti. Denizci, basit ruh! Gizlemeyi düşünmemişti. Rıhtımda bir geminin ipleri üzerinde sessizce otururken, soğanının son lokmasını çiğnerken bulundu. Maliyeti bütün bir gemi mürettebatını on iki ay boyunca memnun edebilecek bir kahvaltı yaptığını çok az hayal etti; ya da yağmalanan tüccarın kendisinin ifade ettiği gibi, “Portakal Prensi’ne ve tüm Stadtholder’ın sarayına şatafatlı bir şekilde ziyafet çekmiş olabilir.”

Anthony, Kleopatra’nın sağlığını içmek için incilerin şarapta eritilmesine neden oldu; Sir Richard Whittington, Kral V. Henry’nin eğlencesinde aptalca muhteşemdi ve Sir Thomas Gresham, Kraliyet Borsasını açtığında Kraliçe Elizabeth’in sağlığı için şarapta çözülmüş bir elmas içti; ama bu küstah Hollandalının kahvaltısı da bir o kadar muhteşemdi. Savurgan seleflerine göre bir avantajı da vardı: lalesi kırmızı ringa balığı ile oldukça lezzetliyken, onların mücevherli şarapları tadını veya sağlıklarını iyileştirmemişti. İşin onun için en talihsiz yanı, tüccar tarafından kendisine karşı yapılan suçlamayla birkaç ay hapiste kalmasıydı.

Bir İngiliz gezgin hakkında daha az gülünç olan başka bir hikâye anlatılır. Amatör bir botanikçi olan bir bey, zengin bir Hollandalının koleksiyonunda bulunan bir lale kökü görmüş. Kalitesinden habersiz, çakısını çıkarmış ve üzerinde deneyler yapmak için kabuklarını soymuş. Bu sayede yarı yarıya küçüldüğünde, onu iki eşit parçaya bölmüş ve her zaman bilinmeyen soğanın tekil görünümleri hakkında birçok bilgili yorum yapmış. Aniden, sahibi ona saldırmış ve gözlerinde öfkeyle ona ne yaptığını bilip bilmediğini sormuş. “Yaptığım, olağanüstü bir soğanı soymak,” diye yanıtlamış amatör saf botanikçi. Sahibi Duchman “ Hundert tausend duyvel!” (Yüz bin duygusal)dedi ve ekledi “bu bir Amiral Van der Eyck” , “Teşekkür ederim” diye yanıtladı saftirik gezgin botanikçi bey, aynı notu almak için not defterini çıkardı; “Bu amiraller ülkenizde yaygın mı?” diye sordu lale kökü sahibinin sabrını sınarcasına. “Ölüm ve şeytan!” dedi Hollandalı lale sahibi şaşkın amatör bilim adamını yakasından tutarak; “Sendikanın önüne gel, göreceksin.” İtirazlarına rağmen, gezgin bir insan kalabalığı tarafından sokaklardan geçirildi. Yargıcın huzuruna çıkarıldığında, üzerinde deneyler yapmakta olduğu kökün dört bin florin değerinde olduğunu hayretle öğrendi ve durumu hafifletmek için tüm taleplerine rağmen, bu miktarın ödenmesi için teminat bulana kadar hapiste tutuldu.

Nadir bir tür olan lalelere olan talep 1636 yılında o kadar arttı ki, Amsterdam Menkul Kıymetler Borsası’nda, Rotterdam, Harlaem, Leyden, Alkmar, Hoorn ve diğer kasabalarda satışları için düzenli marketler kuruldu.

Kumarın belirtileri ilk kez bu kadar net ortaya çıkmıştı. Her zaman yeni bir spekülasyona karşı tetikte olan borsacılar, fiyatlarda dalgalanmalara neden olmak için nasıl kullanacaklarını çok iyi bildikleri tüm araçları kullanarak büyük ölçüde lalelerle uğraştılar. İlk başta, tüm bu kumar çılgınlığında olduğu gibi, güven doruk noktasındaydı ve herkes kazandı. Lale tüccarları, lale stoklarının yükselişi ve düşüşü hakkında spekülasyon yaptılar ve fiyatlar düştüğünde satın alarak ve yükseldiğinde satarak büyük karlar elde ettiler. Birçok kişi aniden zengin oldu. Altın bir yem, insanların önünde baştan çıkarıcı bir şekilde asılı kaldı ve birbiri ardına lale pazarlarına, bal çömleğinin etrafındaki sinekler gibi koştular. Herkes lale tutkusunun sonsuza kadar süreceğini, dünyanın her yerinden zenginlerin Hollanda’ya göndereceğini ve onlar için ne istenirse ödeyeceğini hayal etti.

Avrupa’nın zenginlikleri Zuyder Zee kıyılarında yoğunlaşacak ve yoksulluk, Hollanda’nın gözde ikliminden sürgün edilecekti. Soylular, vatandaşlar, çiftçiler, makinistler, denizciler, uşaklar, hizmetçiler, hatta baca temizleyicileri ve eski elbiseli kadınlar, lalelerle uğraşıyorlardı. Her sınıftan insan mülklerini nakde çevirir ve çiçeklere yatırırdı. Evler ve araziler korkunç derecede düşük fiyatlarla satışa sunuldu veya lale pazarında yapılan pazarlıkların ödenmesinde kullanıldı.

Yabancılar da aynı çılgınlığa kapıldı ve her yönden Hollanda’ya para aktı. Yaşam için gerekli olan şeylerin fiyatları yeniden kademeli olarak yükseldi: evler ve topraklar, atlar ve arabalar ve her türden lüks eşyalar onlarla birlikte değer kazandı ve birkaç ay boyunca Hollanda, Plutus’un (Romalılarda Plutus olarak anılan, bolluk ve zenginlik tanrısı) tam da ön odası gibi göründü.

Ticaretin operasyonları o kadar kapsamlı ve karmaşık hale geldi ki, tüccarların yol göstermesi için bir kanunlar kanunu hazırlamak gerekli bulundu. Noterler ve kâtipler de kendilerini münhasıran ticaretin çıkarlarına adamış kişiler olup çıkmıştı. Bazı kasabalarda noterlik unvanı pek bilinmiyordu, onun yerini gasp eden lale noterliği olmuştu. Mübadelenin olmadığı daha küçük kasabalarda, ana meyhane genellikle yüksek ve düşük lale ticaretinin yapıldığı “gösteri yeri” olarak seçilir ve görkemli eğlenceler üzerindeki pazarlıklarını teyit ederdi. Bu yemeklere bazen iki ya da üç yüz kişi katılırdı ve yemek sırasında tatmin olmaları için düzenli aralıklarla çiçek açmış büyük lale vazoları masaların ve büfelerin üzerine yerleştirilirdi.

Ancak sonunda, daha ihtiyatlı olanlar bu çılgınlığın sonsuza kadar sürmeyeceğini görmeye başladılar. Zenginler artık çiçekleri bahçelerinde tutmak için değil, yüzde karla yeniden satmak için alıyorlardı. Sonunda birinin korkuyla kaybetmesi gerektiği görüldü. Bu inanç yayıldıkça fiyatlar düştü ve bir daha asla yükselmedi. Güven sarsıldı ve satıcılar üzerinde evrensel bir panik oluştu.

A, sözleşmenin imzalanmasından altı hafta sonra, her biri dört bin florin karşılığında B’den on Semper Augustine satın almayı kabul etmişti. B belirlenen zamanda çiçeklerle hazırdı; ama fiyat üç ya da dört yüz florine düşmüştü ve A ne farkı ödemeyi ne de laleleri almayı kabul etmedi. Hollanda’nın bütün kasabalarında her gün temerrüde düşenler ilan edildi. Birkaç ay önce, ülkede yoksulluk diye bir şey olduğundan şüphe etmeye başlayan yüzlerce kişi, birdenbire, dörtte birinden teklif etseler de, kimsenin satın almayacağı birkaç soğanın sahibi olmuştu. Onlar için para ödemişlerdi. Çaresizlik çığlığı her yerde yankılandı ve her adam komşusunu suçladı. Kendilerini zenginleştirmeyi başaran birkaç kişi, servetlerini hemşehrilerinin bilgisinden sakladı ve İngilizlere ya da diğer fonlara yatırdı. Kısa bir süre için hayatın daha mütevazı yollarından çıkmış birçok kişi, o hayat gerçeğinin karanlıklarına geri dönmüştü.

İlk alarm dindiğinde, birkaç kasabadaki lale sahipleri, kamu kredisini yeniden tesis etmek için hangi önlemlerin alınması gerektiğini belirlemek için halka açık toplantılar düzenlediler. Kötülüğe bir çare bulmak için hükümete danışmak için her yerden vekillerin Amsterdam’a gönderilmesi gerektiği genel olarak kabul edildi. Hükümet ilk başta müdahale etmeyi reddetti, ancak lale sahiplerine kendi aralarında bir plan üzerinde anlaşmalarını tavsiye etti. Bu amaçla çeşitli toplantılar yapılmıştı; fakat aldananları tatmin edecek, bozgunculuğun küçük bir kısmını bile onaracak bir tedbir düşünülemedi. Şikâyet ve sitem dili herkesin ağzındaydı ve tüm toplantılar en fırtınalı karakterdeydi. Bununla birlikte, sonunda, pek çok çekişme ve kötü niyetten sonra, Amsterdam’da toplanan milletvekilleri tarafından, çılgınlığın zirvesinde Kasım 1636’dan önce yapılan tüm sözleşmelerin geçersiz ilan edilmesine ve bu tarihten sonra yapılanlarda alıcılar, satıcıya yüzde on ödeyerek taahhütlerinden muaf tutulmalarına karar verildi. Bu karar memnuniyet vermedi. Ellerinde laleleri olan satıcılar elbette hoşnutsuzdu ve satın almaya söz verenler, kendilerine pekiyi davranılmadığını düşündüler. Bir zamanlar altı bin florin değerinde olan laleler, şimdi beş yüz için tedarik edilecekti; öyle ki yüzde onun bileşimi gerçek değerden yüz florin fazlaydı. Ülkenin tüm mahkemelerinde sözleşmeye aykırılık davaları açılmaya başladı; ancak mahkemeler bu davaları kumar işlemleri olarak görüp dikkate almayı reddetti.

Konu nihayet Lahey’deki Eyalet Konseyi’ne havale edildi ve bu kurumun bilgeliğinin, kredinin geri verilmesi için bir önlem icat etmesi güvenle bekleniyordu. Kararı için beklenti gergindi, ama asla gelmedi. Üyeler her hafta müzakereye devam ettiler ve sonunda üç ay düşündükten sonra daha fazla bilgiye sahip olana kadar nihai bir karar veremeyeceklerini açıkladılar. Bununla birlikte, iki öneri de getirdiler, her satıcının tanıkların huzurunda laleleri alıcıya üzerinde anlaşılan meblağlar için doğal haliyle olarak sunması gerektiğini tavsiye ettiler.. İkincisi bunları almayı reddederse, bunlar açık artırma ile satışa çıkarılabilir ve asıl yüklenici gerçek ve öngörülen fiyat arasındaki farktan sorumlu tutulur. Bu tam olarak milletvekilleri tarafından önerilen ve zaten lale soğanlarının hiçbir işe yaramadığı gösterilen plandı. Hollanda’da ödemeyi uygulayacak bir mahkeme yoktu. Soru Amsterdam’da gündeme getirildi, ancak yargıçlar kumarda sözleşmeye bağlanan borçların kanunda borç olmadığı gerekçesiyle oybirliğiyle müdahaleyi reddetti.

Böylece konu yatıştı. Bir çare bulmak hükümetin gücünün ötesindeydi. Ani tepki anında ellerinde lale depoları olacak kadar şanssız olanlar, yıkımlarına mümkün olduğu kadar felsefi olarak katlanmak zorunda kaldılar; kâr etmiş olanların bunları elinde tutmasına izin verildi; ancak ülkenin ticareti, toparlanıncaya kadar yıllar geçtiği şiddetli bir şok yaşadı.

Hollanda örneği İngiltere’de bir ölçüde taklit edildi. 1636 yılında Londra Borsası’nda laleler halka açık olarak satıldı ve iş adamları, Amsterdam’da kazandıkları hayali değere. Paris’te de işverenler bir lale çılgınlığı yaratmaya çalıştılar. Her iki şehirde de sadece kısmen başarılı oldular. Bununla birlikte, örneğin gücü, çiçekleri büyük bir lütuf haline getirdi ve belirli bir insan sınıfı arasında laleler, o zamandan beri tarladaki diğer çiçeklerden daha fazla ödüllendirildi. Hollandalılar, onlara karşı taraf tutmalarıyla hâlâ kötü bir üne sahipler ve onlar için diğer insanlardan daha yüksek bedeller ödemeye devam ediyorlar. Zengin İngiliz nasıl güzel yarış atlarıyla ya da eski resimleriyle övünüyorsa, zengin Hollandalı da laleleriyle övünüyor.

İngiltere’de, günümüzde ne kadar tuhaf görünse de, bir lale meşeden daha fazla para üretecektir. Eğer dünyada nadir bulunanlardan bir tanesi bulunursa ve Juvenal’in siyah kuğusu kadar siyah, fiyatı bir düzine dönümlük duran mısırın fiyatına eşit olurdu. İskoçya’da, on yedinci yüzyılın sonlarına doğru, Britannica Ansiklopedisi’nin üçüncü baskısının ekindeki bir yazarın yazdığına göre, laleler için en yüksek fiyat on gine idi. O zamandan İngiltere’deki en değerli iki türün Don Quevedo ve Valentinier olduğu belirtilmiş. 1769 yılına gelindiğinde değerleri azalmış gibi görünüyor. ilki iki gine, ikincisi iki gine veya bir buçuk gine civarında ediyordu. Bu fiyatların minimum olduğu görülüyor. 1800 yılında, tek bir ampul için ortak bir fiyat on beş gine idi. 1835’te, Miss Fanny Kemble adlı türün bir ampulü, Londra’da açık artırmada yetmiş beş sterline satıldı. Daha da dikkat çekici olanı, Chelsea’deki King’s Road’da bir bahçıvanın sahip olduğu bir lalenin fiyatıydı; onun kataloglarında iki yüz gine olarak etiketlenmişti.

Yazar Hakkında
Son Yazılar (TIKLA)

Özdenbekir KARAKAŞ

1970 Kasımında İstanbul da doğdu ve Galata bölgesinde büyüdü. İstanbul’u İstanbul yapan tüm toplumsal yapılarla geçen bir çocukluk hayatı ile Galata’da Okçu Musa İlkokulu’nda başlayan ve sonrasında Bahçelievler Fikret Yüzatlı İlkokulu, Bahçelievler Ortaokulu, Şişli Endüstri Meslek Lisesi ile devam eden eğitim hayatı, Yıldız Üniversitesi’nde Kocaeli’de devam etti. Özel sektörde satış, pazarlama, yatırım, planlama ve yöneticilik pozisyonlarında uzun yıllar çalışma hayatı devam ederken Anadolu Üniversitesi’nde Felsefe okuma dönemi de oldu. Almanca biliyor. Özellikle Bizans dönemi başta olmak üzere, Selçuklu ve Osmanlı kuruluş dönemiyle ilgili birçok araştırma yapmış bulunuyor. Ayrıca uzun süredir üzerinde çalıştığı M.S. 500 adlı belgesel-dökümantasyon çalışması içerisindedir. Bunlar dışında ‘dolandırıcılık’ konusuyla ilgili basıma hazır hale gelmiş çalışması, büyük olasılıkla 2021 Mart veya Nisan gibi kitap olarak yayınlanacak. Tarım konusunda da hem bir erozyon eğitmeni hem de organik tarım uzmanı olarak çalışmalar yapmaktadır. Özellikle Tıbbi ve Aromatik Bitkiler ve Endemik Bitkilerle ilgili yoğun bir çalışma içindedir. Türkiye de eksiklik olarak gördüğü Yönetim Felsefesi ile Strateji ve Planlama konularında da çalışmaları var. Email: [email protected]